วันเสาร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2551




บ่อยครั้งที่ชีวิตคนเรา..มักจะพบเจอกับเรื่องเศร้า..เคล้าน้ำตา
ปัญหาที่เข้ามา..ประหนึ่งพายุฤดูร้อน..ถาโถมเข้าใส่..ลูกแล้วลูกเล่า..
ชีวิตก็อาจจะเหนื่อยล้า..และบอบช้ำเหมือนดอกไม้กลีบบาง
ไม่อาจต้านทานซึ่งแรงลมได้

ดอกไม้กลีบบางดอกนั้น..ก็ย่อมบอบช้ำ..และร่วงโรย
เปรียบเสมือนชีวิตที่หมดสิ้นเรี่ยวแรงและกำลังใจ..
แต่หากเข้าใจได้ว่า..
"ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาร่วงโรย
ไม่ช้านานก็จะมีดอกใหม่ผลิบานสะพรั่ง
ดวงอาทิตย์ที่มืดมิดลาลับหลังแนวไม้
รุ่งขึ้นก็จะฉายแสงขึ้นมาใหม่เหนือแมกไม้เหล่านั้น
ดังนั้นคนที่มีความคิด
ต้องรู้เท่าทันว่า
โลกนี้ไม่มีความเศร้าหมอง
หรือความทุกข์ทรมานที่ยาวนาน"
"ขอชีวิตงดงามตามความฝัน
ขอทุกวันเป็นวันอันสดใส
ขอทุกก้าวเป็นก้าวย่างที่มั่นใจ
ขอวันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม"
กำลังใจจากใครสักคน ในวันที่ท้อแท้และสิ้นหวัง..ทำให้เรารับรู้ได้ว่า..
"กำลังใจคือพลังสำคัญ"
ที่จะผลักดันให้เราก้าวเดินไปข้างหน้า..อย่างมีจุดหมาย
ตราบใดที่เรายังมีคนคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
คอยเป็นแรงผลักดันให้เรารู้สึกมีพลังและมีความรู้สึกอยากลุกขึ้นสู้เพื่อวันพรุ่งนี้และวันต่อ ๆไป

ไม่มีความคิดเห็น: